Fijne vakantie!
Knaplastig
.
Veel scholen hebben deze weken ouderavonden. Tien minuten om de ouders iets te vertellen, iets te vragen en misschien ook nog iets op te lossen is niet veel. Zeker niet als de volgende ouders al in je nek staan te hijgen. De kunst is om to-the-point te komen. Wat helpt is om voordat je start van elke leerling in één zin op te schrijven wat voor jou het belangrijkste is om te communiceren.
En dan heb je nog ouders van één van je lastigste leerlingen die je willen zien. De meesten van ons vinden dit de moeilijkste gesprekken. Je wilt het liefste de 10 minuten volspuien hoe vreselijk hun zoon of dochter zich gedraagt en hoe hij het bloed onder je nagels vandaan haalt. Wat moet je de ouders zeggen? Er is maar één oplossing: Vraag raad bij hen! Elke ouder zal blij zijn als jij vraagt: “ik heb er moeite mee om uw zoon of dochter bij de les te houden. U kent uw kind het beste. Kunt u mij een paar tips geven?”
.
De studenten hebben in de loop van de tijd gedrag ontwikkeld wat hen tegenwerkt. Vaak is het dag- en nachtritme een probleem, soms zijn er moeilijkheden in de thuissituatie en meestal is er sprake van veel leerachterstand, slechte cijfers en veel spijbelen. Het gevolg hiervan is dat de schoolcarrière stagneert en er nauwelijks meer sprake is van leren op het persoonlijke vlak (wie ben ik en wat is mijn plek binnen mijn gezin, vriendenkring en/of maatschappij) maar uiteraard ook op onderwijsgebied (van school verwijderd worden).
En dan:
Op de Wyldemerk zoeken studenten met hun begeleiders naar een manier om het gedrag wat hen tegenhoudt om te zetten in doelmatig gedrag zodat ze wél daar komen waar ze willen zijn.
Het weer op gang helpen van het leren staat daarbij centraal. De ervaring leert: Onderwijs en persoonlijke ontwikkeling gaat beter.
Op campus Wyldemerk staan twee zaken steeds centraal:
.

.

Het is zó gewoon dat bijna niemand zich ooit afvraagt of het wel goed werkt: de leraar stelt een vraag, leerlingen die het weten, steken hun vinger op en een van hen mag het antwoord geven.
Een Engelse hoogleraar onderwijskunde nam de proef op de som en verbood een klas vol kinderen hun vingers op te steken. En wat blijkt? De leerlingen boekten in tien weken tijd twee keer zo veel vooruitgang als een vergelijkbare klas waar wel vingers opgestoken mochten worden.
Lees hier het hele artikel
Trouw, 2010
.