“Je doet ertoe als leraar”, dat wist ik wel,
maar deze week kreeg dat voor mij weer een extra dimensie door de theorie en
experimenten van Carol Dweck. Je invloed is namelijk zo subtiel, en tegelijkertijd ook ze stuurbaar. De
manier waarop je naar een leerling kijkt bepaalt welke kansen je deze leerling
geeft.
Hieronder kort haar theorie, dan een filmpje met
een zeer confronterend experiment.
Je kan op 2 manieren naar een leerling (en
jezelf) kijken:
- Gefixeerde mindset: je bent zoals je bent. Je denkt dat mensen bepaalde talenten hebben, een bepaalde intelligentie die kan niet of nauwelijks kan veranderen. Je kan eruit halen wat erin zit, maar niet (veel) meer dan dat.
- Groeimindset: je kan jezelf veranderen. Je denkt dat je talenten kan ontwikkelen, je kan intelligenter worden als je er moeite voor doet, je doet dingen verkeerd maar je kan je verbeteren, door je instelling, door moeite te doen en door instructie en feedback te ontvangen.
En voor het geval je denkt ‘oh ja, ik heb wel
een groeimindset’: denk je dat bij alles? Denk je dat je zèlf goed kan worden in
wiskunde, in voetballen en/of in viool spelen? Denk je echt dat je lastigste
leerling, die je het bloed onder je nagel vandaan haalt, ook de meest
gemotiveerde leerling kan worden?
Wat dit betekent in de praktijk van alledag? Kijk naar het filmpje waarin je ziet wat voor invloed jouw mindset heeft op het
gedrag en motivatie van de leerling.
Zo subtiel is het dus! Het is bijna
beangstigend: zoveel invloed hebben een paar van jouw woorden.
Eén van de projecten van School aan Zet gaat precies over
dit subtiele verschil. Een aantal docenten op een viertal scholen experimenteren
met nieuw gedrag, allemaal gericht op die groeimindset. Meer weten over deze
projecten? Bel of mail Hans van Dijck.
.
