Het leven van een 15-jarige is zwaar, heel zwaar, veel zwaarder dan je denkt!

Door Lieke, 15 jaar (in goed overleg geplaatst)

Ik erger mij aan het feit dat sommige volwassenen (ik herhaal: sommige volwassenen!) de jeugd van tegenwoordig niet meer serieus nemen. Sommige volwassenen komen om in zelfmedelijden en hebben daardoor geen oog meer voor de jeugd die het óók zwaar heeft. Als ik aan leraren vertel dat ik het zwaar heb en daarom geen tijd had voor mijn huiswerk 'tuurlijk heb ik mijn huiswerk niet gemaakt, mijn lichaam zit vol hormonen, weet je wel niet hoeveel tijd en energie het kost om die onder controle te krijgen?! Daar kan ik echt geen huiswerk bij gebruiken hoor!' word ik nooit serieus genomen. Ik ben vastberaden daar verandering in te brengen!

Ik heb het geluk, of juist de pech, dat ik bezit over maar liefst twee huizen, waarvan de één zich op 9 kilometer afstand van het centrum bevindt en de ander op 3 kilometer. Door deze luxe moet ik de helft van de week minstens 9 kilometer naar school fietsen, zo ook op maandagochtend om half acht. Dit betekent dat mijn wekker zich mag uitleven om half zeven 's ochtend, 6.30 om precies te zijn. Lekker vroeg je nest uit 4 dagen in de week, jippie!

Ik fiets om half acht 's ochtends in dit ijskoude weer, met als ik geluk heb wind tegen, me helemaal suf die 9 kilometer en kom vervolgens helemaal rood het klaslokaal wiskunde binnengelopen. Ik zie dat we een toets hebben. Ik baal, ik heb niet geleerd. Hoppa weer een onvoldoende!
Het volgende uur heb ik mijn lievelingsvak, Frans. Mijn juf, die trouwens een leuk mens is hoor, daar niet van, houdt ervan om ons lekker veel te leren. Dit betekent huiswerk en aangezien ik last heb van hormonen (zie eerste alinea) heb ik vaak mijn huiswerk niet af, wat mij een topstudiehouding geeft op mijn rapport. Heerlijk!

Na mijn heerlijke verfrissende en leerzame 1e lesuurtjes is het goddelijke kwartiertje aangebroken. Hierin kan ik mijn hart luchten bij mijn lieve vrienden, over het weekend waarbij uitrusten niet van de partij was, ik ging namelijk uit met die en die, en het was heel gezellig en toen ging ik naar.. Tring! pauze is om...

Na de pauze heb ik 2 tussenuren waarin ik gauw moet gaan leren voor de lessen die ik daarna nog heb en als ik klaar ben met leren, heb ik goddank weer een pauze die het vervolg is op de eerste pauze.
Na de pauze die het vervolg is op de eerste pauze heb ik nog 3 hele zware lesuren waarbij alle leraren het uiterste van je verwachten en ervan uitgaan dat je bij elke les er helemaal bij bent en een studiehouding van een hoogbegaafde hebt. Heel vermoeiend...

Na mijn drukke schooldag is het feest nog niet klaar. Je hebt namelijk ook nog genoeg activiteiten buiten school zoals de slagwerkgroep waar ik (met veel plezier maar ook moeite) aan mee doe. Deze begint om 4 uur en aangezien ik om 5 uur dansen heb ga ik om half 5 weg bij de slagwerkgroep om mij om te kleden bij mijn andere huis (datgene het dichtst bij het centrum) om vervolgens als een gek te fietsen naar dansles. Eenmaal aangekomen klets ik lekker bij met een vriendin, wat ook veel energie kost (is echt bewezen, van praten word je moe!) om vervolgens me uit te sloven bij dansen...

Na dansen ga ik snel, door de kou, naar mijn stadse huis om me om te kleden. Vervolgens moet ik mijn boeken pakken voor de volgende dag en dat lange eind, in het donker en in de kou, naar mijn niet-stadse huis fietsen. Als ik aan kom staat gelukkig meestal het eten al klaar. Na heerlijk gegeten te hebben moet ik er toch aan geloven, huiswerk. Ja daahag, ik heb last van oververmoeidheid en hormonen, dat komt later wel...

Als ik dan de volgende dag met een knalrood hoofd de les binnenkom en ik mijn huiswerk niet heb gemaakt wegens bovenstaande reden, vind ik het toch wel zorgelijk dat dit niet serieus wordt genomen...

Shame on you, sommige volwassenen.

Meer lezen van Lieke? Lees hier haar blog Life of Lieke

Tweet

.