Doe eens een onderzoek naar eigen interventies de komende dagen met onderstaande bril: geef je ruimte, neem je ruimte of deel je het?
Een mooi boekje waarin dit model wordt uitgelegd met zeer veel voorbeelden om het gesprek op een andere manier in te steken is 'In gesprek met de leerling' van André Konig
.
2 opmerkingen:
Ik heb ervaren in gesprekken met leerlingen dat dit model goed werkt: je maakt voor jezelf inzichtelijk "waar je zit" en hoeveel ruimte er voor de leerling is om een inbreng te hebben. Opmerkingen als "ik weet het niet" krijg je best vaak te horen van leerlingen als je met ze in gesprek gaat, vooral als je ze aanspreekt op iets wat niet goed is gegaan. In de opleidng Leerlingbegeleiding en Mentoraat heb ik geleerd om dan over te stappen naar een ander niveau: praten OVER het gesprek dat je samen hebt (of: dus niet hebt!) en benoemen wat jij ervaart. In de trant van "Hier zitten we nu met zijn tweeën. Ik probeer jou iets duidelijk te maken en blijkbaar lukt me dit niet. Dat vind ik vervelend voor jou en mij, want volgens mij willen we allebei hetzelfde, nl. dat het goed met je gaat op school" en vervolgens je mond houden. Mijn ervaring is dat er dan een opening ontstaat voor de leerling en dat er toch contact komt. Je maakt de leerling mdeverantwoordelijk voor het gesprek. Je zit niet meer "tegenover" elkaar, maar meer "naast" elkaar.
Misschien heeft iemand hier wat aan...?!
mooie reactie marion
Een reactie posten